सर्वनाम युद्ध
कृष्ण प्रसाई, (काठमाण्डौ)
अभाव र ओजले उमारिएका उर्जाहरु
उस्ताका
आगो भएर बल्थे अगेनामा -
उनै अगेनामा अन्मिन्थे
आफन्तका ओतहरु
अिन
अगेनामै उनिन्थे
आगतका अभिलासाहरु ।
अलिपर आगनछेउ उभिएका
आरु अम्बक र अमलाका ऒतहरुले -
अगम्य आगो ओकलिरहेका हुन्थे
जो मेरी आमाको आफ्नै सासका अँशलिएर हुर्किएका थिए ।
केही वर्षमै
हामी मान्छे भन्दा पनि ठूला भएर
आकासतिर उचालिएका थिए तिनीहरु -
त्यसैबेला मैले देखेको हुँ
पहाडहरुको माझमा
नदी तिर्खा लिएर बग्दथ्यो उधोतिर
सपना वटुलिरहेका थुप्रै कमला मनहरु
चील उड्ने आकासतिर बाटो हेरिरहेका हुन्थे -
चौवन्दीभित्र मायाँ साट्नेहरु
वादलले घुम्टो हालेको हिमाल हेरेर -
अजम्बरी माया रोपिरहेका हुन्थे
म सोच्दथे -
जन्मदै सगरमाथा जस्तैउचाई लिएर
कतै कोही मान्छे पनि आएन
एउटै उचाइ भएर मान्छे -
सधैभरि बाँच्न पनि सकेन
जन्मदै मलामी बोकेर जन्मिएको छ मान्छे -
मृत्युको व्यापार
सर्वनाम सत्य छ
मान्छेको सहरमा ।
चाहेर पनि जान नसकिने
र
भन्दैमा गएर आउन पनि नपाइने -
सर्वनाम नियतिसँग
सताब्दी सताब्दी देखि-
निरीह मान्छे
सूर्यलाइ साक्षी राखेर -
सहस्र इमानी समयहरुसँग
सर्वनाम युद्ध
लडिरहेछ !
लडिरहेछ ! !
र
लडिनै रहेछ ! ! !
