ब्यँग्य: 
  
हाम्रो देश नेपाल सँस्कृतिको धनी छ । यसमा सन्देह छैन । विभिन्न जातजातीको फूलवारी नेपालमा विभिन्न थरिको सँस्कृति पाईन्छ जसको कारणले हामी नेपाली भनेर चिनाउन गर्व गर्ने र गराउँछौ ।  
  
तर शिर्षक हेरेर तपाईलाई लाग्यो हॊला यसले के पुङ्ग न पुच्छरको कुरा गर्न थालेको होला, काम कुरा एकातिर कुम्लो बोकि ठिमीतिर तर कुरो त्यसो होईन । मैले कुरा गर्न लागेको एकदम खाँटी कुरा हो सन्देह नगर्नुस् ।  
  
यस टायर सँस्कृतिको बारेमा कुरा गर्न पाउँदा मलाई एकदम खुशी लागेको छ । अझ कोहि प्रायोजकको रुपमा मेरो सामु आउँछ भने म यसमा एकदिन पुरा भाषण दिन तयार छुँ र यसमा विद्यावारिधी समेत गर्न तयार छुँ । किनभने हामी सँस्कृतिको धनी त यसै छौँ त्यसमाथि हामी अर्को  सँस्कृतिको परिचय दिँदै छौ त्यो हो टायर सँस्कृति । हजुर टायर सँस्कृति हाम्रो देशमा १५-१६ वर्ष अघि जन्मेको हो । हामीले वर्षौंदेखि मनाउँर्दै आएको सँस्कृतिको जन्म कहिले भएको हो मलाई थाहा छैन र सरोकार पनि छैन । सरकारको विरोध होस् या विरोधीको विरोध गर्न होस् टायर नबाली नहुने सँस्कृतिको जन्म भएको छ हाम्रो देशमा । यसबाट टायरको दोहोरो उपयोगपनि भएको छ । सवारी साधनमा सकुन्जेल टायरको प्रयोग गर्ने र त्यसपछि विरोध कार्यमा प्रयोग गर्ने । यसबाट पनि दोहोरो फाईदा एक काम नलाग्ने भनि फालिन लागेको टायरको पुनः प्रयोग, दोश्रो नयाँ सँस्कृतिको शुरुवात । हिन्दीमा एक उखान छ 'आमके आम गुठलीके दाम' । उखान हिन्दी भएपनि नेपालमा लागु हुन्छ भने हामी किन दङ्ग नपर्ने ?  
  
मलाई लाग्छ यस टायर सँस्कृतिले नेपालमा टायरको धेरै नै खपत हुन थालेको छ । किनभने देशव्यापी विरोध कार्यक्रम महिनाको एक या दुई पटक भई नै रहेको हुन्छ । फेरि विरोध कार्यक्रममा अलि धेरै अन्तराल भएको खण्डमा एक न एक थरिलाई साह्रै नरमाईलो र बोर लाग्न थाल्छ । अनि विरोध गर्ने निहुँ खोज्न थालिहाल्छन् । र टायर बल्न शुरु भई हाल्छ । त्यसकारण अब त अमेरिका छोडेर नेपालमा गएर टायर उद्योग खोलौँ कि भन्ने विचार पनि म मा आएको छ । तर टायर उत्पादन सवारी साधनको लागी नभएर सडक प्रदर्शनकोलागी मात्र हुनेछ । तर खबरदार नेपालमा टायर खोल्ने विचारको सर्वाधिकार ममा मात्र सुरक्षित छ । नाफा खाने या पैसा कमाउने उदेश्यले मलाई उछिनेर यो उद्योग खोल्न जानु होला नी । बरु तपाईँलाई टायरको डिलरशीप लिन ईच्छुक हुनुहुन्छ भने मसंग सम्पर्क राख्नु होला ।  
  
यो टायर सँस्कृति चाहे बुध्दिजिवी विद्यार्थी होस् या शिक्षकवर्ग होस्, चाहे ट्रयाक्सी चालकको समुह होस् चाहे कर्मचारी वर्ग होस्, चाहे ज्याला मजदुरी गर्ने वर्ग होस् सबैलाइ प्यारो छ । विरोधको न कुनै ठोस् आधार चाहिन्छ न कुनै प्रमाण नै । हल्लाको भरमा होस् या सल्लाहको भरमा होस् अन्धो पाराले विरोध गर्न पाए पुगीहाल्यो कारण टायर बाल्न पाईने भयो । मानौ टायर बलेको धुँवा नसुँघी निद्रै लाग्दैन अथवा खाएको नै पच्दैन । जुत्ता पसलमा काम गर्ने एक मित्रको घरमा जाँदा तिनले जुत्ता आफ्नो सिराननिर राखेको देखेर म छक्क परेँ । यो देखेर उनले भने 'के गर्ने जुत्ता पसलमा काम गरेको भएर जुत्ता नसुँघी निद्रै लाग्दैन' । हुन त ति मेरा मित्रले जिस्किएरै भनेका हुन् तर यो भनाई ठ्याक्कै नेपालमा लागु भएको पाउँदा मित्रको त्यो कुरा यहाँ नभनि बस्न सकिएन ।  
  
त्यसैले आउनुस् हाम्रो चिनारीको रुपमा नयाँ सँस्कृति टायर सँस्कृतिको सबै मिलेर जगेर्ना गरौँ र देशलाई प्रदुषण सहित वातावरणलाई दुर्गन्धित बनाउन सहयोग गरौँ । विदेशमा बुध्द र सगरमाथा अनि सँधैजस्तो टायर बल्ने देश नेपाल हो र हामी टायर बाल्ने सँस्कृतिका नेपाली हौ भनेर चिनाऔँ ।