कालो विरालो
सुषमा मानन्धर, (ललितपुर)
एकै वेतमा जन्मेका ती विरालाका बच्चाहरु फरक फरक रंगका थिए । त्यसमध्ये एउटा सेतो, एउटा छिर्बिरे अनि अर्को चैं पूरै कालो थियो । माउको दुध खाउन्जेल त तिनीहरुलाई खासै कुनै समस्या परेन । माउले छाडेपछि भने तिनीहरुको विचल्ली भयो । सेतो विरालोलाई सवैले लच्छिनको मान्थे । पूण्य कमाउन दुधभात खान दिन्थे । भोकाएकोले आफू पनि दुधभात खान त्यो संगसंगै त्यसैको पछि लागी दौडने कालो विरालोलाई भने एकाविहानै बाटो काटेर अपशकुन गराएको भन्दै मानिसहरुले खान नदिने मात्र हैन अगाडि देखियो कि ल ् ी उ ाई धपाउन पनि थाले । सेतोको तुलनामा कालो विरालोले केही खानै नपाएर दिन परदिन दुब्लाउंदै गयो । हिँड्दा पनि कमजोरीले धर्मर गर्दै हिँड्ने त्यो विरालो मान्छेदेखि डराउंदै लुकेर हिँड्न थाल्यो । बोक्सी, अलच्छिन र दुष्टात्माको पर्याय बनाइएको त्यो सानो निरिह कालो विरालो खानेकुरा खोज्दै अर्को घरमा हामफाल्ने क्रममा अशक्त भएर माथिबाट खसेर मरिरहंदा त्यसैको दाई सेतो विरालो भने प्लेटमा दिइएको दुध चाट्दै थियो । ।
