हास्यव्यँग्य

अहिले नेपालको राजनैतिक वातावरणको नारा बनेको छ सहमति । दाँया फर्क सहमति, बाँया फर्क सहमति, माथि हेर्यो सहमति, तल हेर्यो सहमति । उसँग उसको सहमति, अर्काको अर्कैसँग सहमति । दल दल विचको सहमति, अनि दलभित्रै गुट गुट विचको सहमति । तर सबैको विग्रेको मति । अर्थात असहमति । मति नमिलेपछि केहिलेपनि गति लिन्न । त्यसैले देशलेपनि गति लिएको छैन । जति कराएपनि यी नेताहरुलाई देशले गति नलिएकोमा अति महसुस हुन्न । बरु जनता लाजले भुतुक्क भैसके । यिनको घरमा रहेको श्रीमति आजित भैसके । तर यिनको न मति फिर्छ न देशले गति लिन्छ । मलाई त बरु श्रीमति भेट्न या बनाउन सजिलो होला तर यो सहमति भेट्न यिनकालागी असाध्य कठिन रहेछ जस्तो पो लाग्न थाल्यो ।

होईन यि नेताका मतिमा साँच्चै किरा परेको हो ? सहमति त गर्दा रहेछन् तर सहमति कस्तो रे भन्दा सहमति खोज्ने सहमति रे । त्योपनि सात दिनको म्यादभित्र । अनि सात दिनमा नभए तिन दिनको म्याद अरे, अनि त्यसमा पनि नभए दुई दिनको म्याद अरे, अनि त्यसमापनि नभए एकदिनको म्याद अनि त्यसमापनि नभए फेरी अर्को उपाय खोज्ने सहमति रे । ए बाबा ठाकुरे, होईन कस्तो हो यो भेटनै नसकिने सहमति ? अनि भएको सहमति चै त्यस्तो रे ।

धन्न यो सहमति राजतन्त्र फाल्ने बेलामा अहिलेको जस्तो दुर्लभ भएन । नत्र त हेर्थे यिनलेपनि बाउका बिहे । त्यतिबेला सजिलै भेटिएको सहमति कसरी एकाएक श्यालको सिँग हराए झैँ भएछ ए बाबा । कसैले बुझ्या छ कुरा ? मलाई चै कताकता यिनिहरुको मति अर्काको मतिको भरमा चलेका छन् कि क्या हो जस्तो लाग्छ । कहिले यिनले अर्कासंग मागेको मति त कहिले अर्काले कोचिदिएको मतिको भरमा । त्यसैले त त्यसरी पैँचोको मति नपाएसम्म यिनिहरु आपसमा गरिरहन्छन् विमति । अनि जब अर्काको मति पाउँछन् सबै चटक गरे झैँ एकाएक सबैले गति पाउँछन् ।

सहमति गर्न नसक्नेले हामीले सहमति गर्न सकेनौँ भन्ने सहमति गरे नि त हुन्थ्यो नि । त्यति गर्नेपनि मति छैन यिनका । त्यतिपनि गर्न नसक्ने अगति परेका नेताहरु परेछन् जस्तो छ । जति गरेपनि सहमतिको नाममा देशले गति लिन नसकेपछि रत्ति लाज नमानी अगति पर्नु अगाडि नै छोडे हुन्न ? देशले कति कति खति भोगीसक्यो । जनताले जिउज्यान अनि धनसम्पतिको सुरक्षामा कति क्षति भोगीसक्यो । भन्नलाई हाम्रो देश यतिको भन्छन् । तर यत्तिका समयमापनि कुनै गतिको लक्षण देखिन्न । सतिले सरापेको देशै हो रहेछ त ? अब सरापको मात्रा त्यतिलेपनि नपुगेको हो कि हाम्रा नेताहरुलाई ?

अहिले आफ्नो मनमुटावका सबै कुरालाई थाति राखेर “हाम्रो राष्ट्र्  हाम्रो जनता, प्राणभन्दा प्यारो छ” भन्ने नाराकासाथ सहमति गरे पो हुन्थ्यो । देश र जनताकोलागी सहमति विना नै सहमति गरे पो जनताले बत्ति काती काती आरती गर्थे होलान् । तर यिनको पुर्पूरोमा आरती खाने लेख्या छैन जस्तो छ । नत्र त किन यिनले हामीलाई ढाँटी ढाँटी कुरा गरिरहेका छन् त ? त्यसो नभएको भए कति जाती हुन्थ्यो होला हगी ? म बेला कुबेला मनको लड्डु घ्यूसँग खाएर यिनलाई भिमसेनपाती चढाएको सपना देख्छु । तर यस्सो विचार गर्छु ज्या, मेरोपनि मति विग्रिए जस्तो छ । धत् ।

कहिले कहिले त यिनको मतिसँग वाक्क लागेर रीसले मनमा यिनलाई तातो तेलमा पत्पति डुबाउने हो कि जस्तो लाग्छ । या कहिले मरुभूमिको तातो बालुवामा खुट्टा भतभति पोल्ने गरी हिँडाउने हो कि जस्तो लाग्छ । कहिले पत्पति उठेको कालो धुँवाको मूस्लोमा हतपति निस्कन नसक्ने गरी कोचिदिउँ झैँ लाग्छ । त कहिले सितिमिति निको नहुने घाउ हुनेगरी टाउकोमा टड्याँग हान्दिउँ कि जस्तो लाग्छ । तपाईलाई चाहिँ यिनको माया लागेको हुनसक्छ । मलाई भने यिनिहरुसँग यति जँग चलेको छ कि यिनिहरुलाई जे भएपनि, भुत्रैसिति भन्ने सूरमा छुँ । किनभने यिनको ताल नै यस्तै छ । हिजोसम्म सडकमा लतपती हिँडेकाहरु आज महलमा बस्ने लखपति बनेका छन् । हिजोको रोडपति अहिलेको करोडपति बनेका छन् । हिजोसम्म श्रीमतिको पतिमात्र भएका यिनिहरु कसरी रातारात सम्पतिकोपनि पति भए ? अनि कसरी आउँथ्यो होला यिनको सहमतिकोलागी मति । घरमा श्रीमति भएपछि त सजिलै मति फिर्नुपर्ने हो नि । यस्तालाई सास्ती नदिए कस्तालाई दिने होला त ? तपाई नै भन्नोस् त ।

सडकमा छउन्जेल यिनीहरु अति जाति थिए । मन लोभ्याउने भाँति भाँतिका कुरा गर्थे । बेमेलका सप्पै कुराहरुलाई थपक्क थाति राख्थे । एकार्काका मन साटी दिन्थे । तर त्यसको ठिक उल्टो माथि पुग्नेवित्तिकै जाती जातीको कुरा गर्न थाले । जातिपिच्छे भाँति भाँतिका कुरा गर्न थाले । जनताको दिमाग यिनले चाटि चाटि सक्न थाले । देश र जनताकोलागी खाँटि कुरा त भुसुक्कै विर्सिसके र त हामी जनता आतिई सकेका छौँ । तर यिनको सौभाग्य के हो भने जनता अझै पात्ति सकेको छैन । कुनैदिन जनता पात्तिए भने यिनले आत्तिएर भाग्ने ठाउँ नै पाउने छैनन् । त्यसैले सहमतिकोलागी यिनको मति खुल्ने गति कति ढिलो नगरी बढोस् भन्ने चाहना छ । अर्काको नक्कली मति होईन आफ्नै सक्कली मतिको भरमा सहमति गरोस् भन्ने हाम्रो चाहना छ । यसो भयो भने भिमसेनपाती लिएर हतपति धुपबत्ति गर्नेमा म नै पहिलो हुनेछुँ । यसमा रति शँका छैन ।