परिश्रमको फल
मिठो हुन्छ
किशोर कुइँकेल
कक्षा ६
स्वर्ण
शिक्षा इ.मा.
वि.
गोकर्ण
काठमाडौं ।
कुनै एक
देशमा एकजना मूर्तिकार
बस्दथे । उनी
गरिब थिए ।
गरिब भए
पनि उनले एकदम
लगनशील भएर
कडा परिश्रम
गरी धेरै
मूर्तिहरु बनाए ।
तर उनको
कलालाई कसैले
बुझ्देनथे र उल्टै
तिरस्कार र
हँस्सी गर्दथे । उनले
बनाएका मूर्तिहरु
राम्रा भए पनि
मानिसहरुले उनलाई
गरिब देखी
राम्रो भाउ
दिँदैनथे । ती
गरिब मूर्तिकार
महाजनहरुका अगाडि के नै
गर्न सक्थे र !
उनी ती मूर्तिहरु कम
मोलमै बेच्न
विवश थिए
।
उनको ६ जनाको
परिवार थियो ।
उनका परिवारलाई
उनको यो कमाइले
पालनपोषण गर्न
पुग्दैनथ्यो । तर
उनको दुःख
बुझ्ने त्यस
समाजमा कोही पनि
थिएनन् । उनीहरु त
झन् उनलाई
होच्याएर अझ
कम मोलमा
मूर्ति लान
पल्किएका थिए ।
ऊ हिम्मत
हार्दैनथे । उनी झन्
मेहनतका साथ
काम गर्न
थाले । उनले जति
असफलता पाए
पनि हरेस
भने खाएनन् ।
उनले आजभन्दा भोलि
भोलिभन्दा पर्सी गर्दै झनझन
राम्रा मूर्तिहरु
बनाए ।
एकपटकको कुरा हो
उनले मेहनत
गरेर एउटा
राम्रो बुद्धको मूर्ति
बनाए । उनले
त्यसलाई महिनौं
लगाएर तयार
पारेका थिए ।
त्यसैले यसपटकको
मूर्ति किन्न
धेरै मान्छेको भीड
लाग्यो । उनले
त्यसमा आफ्नो कडा
मेहनत परेकाले
त्यो मूर्ति बेच्न
चाहेनन् र उनले म
मेरो मेहनतलाई
कुनै मोलमा पनि
बेच्न चाहन्न
भनेर मूर्ति
किन्न आएका
सबैलाई फर्काए
। उनको त्यो
घमण्ड कति नै
दीन टिक्न
सक्थ्यो र उनले
आफ्नो पारिवारिक
खर्च धान्न
मूर्ति नबेची
नहुने भयो ।
त्यसै समय
एकजना व्यापारी
त्यही बाटो भएर
कतै गइरहेको
थियो । एक्कासी उसको
आँखा त्यस
मूर्तिमा पुग्यो । उसले
सोच्यो यस्तो
राम्रो मूर्ति बनाउने
मानिस को होला
उसलाई अचम्म
लाग्यो । उसले
यताउती हेर्दा निन्याउरो
मुख लगाउँर
बसिरहेको त्यस
मूर्तिकारलाई
देख्यो । उसले
त्यस मानिसलाई
यसरी घोरिएर
बस्नुको कारण
के हो भनी सोध्यो ।
उनले पनि नढाँटी
आफूलाई पर्ने
गरेका मर्का र
दुःख सबै बताए
। तब त्यो
व्यापारीले त्यो
मूर्ति तिम्रै भाउमा म
किन्दछु भनी
आश्वासन दियो ।
आफ्नो मूर्ति चाहेको
मोलमा बेच्न
पाएकाले उनी
एकदमै हर्षित
भए । अर्को दिन
त्यस व्यापारीले
उनलाई चाहिने
जति पैसा दिएर
मूर्ति लिएर
गयो ।
त्यस व्यापारीको
एकजना साथी
मन्त्री थिए । ती
मन्त्रीसाथी उसको घरमा
आउँदा उनले त्यो
मूर्ति देख्यो र
साह्रै मन
परायो । उनले
व्यापारीलाई त्यो
मूर्ति देऊ म
तिमीलाई यो किन्दा
परेको मोलको
दोब्बर दिन्छु
भने । व्यापारीले आफ्ना
साथीको बचन
काट्न सकेन
। उनले त्यो
मूर्ति परेको मोलमा
साथीलाई दिए
।
मन्त्रीकी एउटी
छोरी थिइन् । तिनी
जवान भइसकेकी
थिइन् । उनको
विवाह गर्ने
बेला भइसकेको थियो र
मन्त्रीले उनको विवाह
धूमधामसित
गरिदिए । यो विहेमा
उनले आफ्ना सबै
इष्टमित्रलाई डाकेका
थिए । उनमा
त्यस देशका
राजा पनि थिए
। राजाको आँखा
त्यस मूर्तिमा
परेछ । उनले
यस्तो राम्रो मूर्ति
कसले बनाएको हो भनेर
सोधे । मन्त्रीबाट
बुझ्दै जाँदा
गरिब मूर्तिकारले
बनाएको भन्ने थाहा
पाई उनले
त्यस
मूर्तिकारलाई दरबारमा
बोलाए ।
राजाले बोलाएको
खबर पाउनासाथ
मूर्तिकार
दरबारमा पुगि हाले ।
राजाले उनलाई
यस्तो राम्रो मूर्ति
कसरी बनायौ
भनेर सोधे ।
उनले परिश्रमले बनाएको हुँ
भन्ने उत्तर
दिए । उनको
परिश्रम र लगनशीलताबाट
राजा खुसी भए
। राजाले उनलाई
धेरै धनसम्पत्ति र
पुरस्कार दिई
बिदाइ गरे ।
कलाको पहिचान
कलापारखीले मात्र
गर्दछ । कडा
मेहनतको फल
सँधै मीठो
हुन्छ ।