हालसालैका लेखहरु : उड्ने रहर छ,(उमा शर्मा ) तब पो दशैं आउँथ्यो,(गोतामे साँहिलो) नाप्नै सकिएन ,(रजनी श्रेष्ठ) धेरै सिकायो यो कोरोनाले,(उमा शर्मा) गिद्धहरु रमाउँदैछन्,(बासु श्रेष्ठ) आव्हान,(रजनी श्रेष्ठ) ग्रीन कार्ड,(सुदीपभद्र खनाल) लश्कर,(गोविन्द गिरी प्रेरणा) अभिनन्दन !!!!,(ऋषिराम अर्याल) गड्यौला उर्फ सत्यराज ,(कृष्ण बजगाईं )

काँडा र फूल

हेमन्त श्रेष्ठ, (भर्जिनिया)


चुपचाप खपि रह्यो

खपि नै रह्यो

फूलले

काँडाको ज्यादती

 

तर खप्नुकै बाँध भत्किए पछि
एक दिन

रगतले लथपथिएको

अनुहार लिएर  

फूलले काँडालाई भनी-

"बैगुनी रहेछौ  

गुनको बदलामा

तिमीले मलाई खुन दियौ"

 

लाजले  

शीर निहुरायो काँडाले

र शालिन हुने चेष्टा गर्दै भन्यो-

"जन्मजात गुन,  

अलिकति पोखिहालेछ

माफ पाउँछु कि ?"

 

विश्वासघातले  

ढुँगा बनिसकेकी

फूलले आबेशमा भनिन्-

"सर्प रहेछौ तिमी

व्यर्थै मैले दुध पिलाएँ"

 

काँडा आखिर काँडा नै थियो

फूलको वचन पचाउनै सकेन

र एक्कासी  

जाई लाग्न उफि्रयो फूलमाथि

तर वीचैमा रोकेर

फूलले काँढालाई सराप दिईन्-

"सास रहे सम्म तिम्रो हातले

मेरो शरीर छुन नसकोस्

तिमीबाटै असुरक्षित रहेछु म

त्यसैले अब आईन्दा

मेरो सुरक्षाको अभिभारा

तिमीले नै चुकाउनु परोस"

 

यही सरापबाट श्रापित  

काँढाहरु

त्यही दिनदेखि आजन्म

फूलहरुका पहरेदार भएर

उभिरहेछन्, उभिरहेछन्  

 

Comments

सम्पर्क माध्यम

khasskhass@gmail.com
Share |