मौनता मै....
विद्या सापकोटा, (हालः शंकरदेव कलेज, काठमाडौं)
म कल्पनामा उडिरहेको थिएँ
मसँग चाहनाका उन्माद थिए
सपना र चंचलताका बहाब थिए
एक्कासी कतैबाट
ऊ मृदु-मुस्कान लिएर आयो
आँखा जुधाएर गयो
मूक बनाएर गयो
आकाक्षांमा रुझाएर गयो ॥
अनाहकमै प्रतिक्षाले डेरा जमायो
मसँग छुट्टिदाको पिडा थिए
आँखामा रुझाइको तिक्तता थिए
र पनि विश्वासको ढुकढुकी थियो ॥
ऊ फेरी तृष्णा बोकेर आयो
उसका सजल नेत्रले प्रश्न गरे
मैले केहि सुनाउनै सकिन
ऊ चाहनाको प्याला पिलाएर गयो
प्रतिक्षाको ढुकढुकी अझ बढाएर गयो ॥
रोकिएन प्रतिक्षा
ऊ पटक-पटक आईरह्यो र गइरह्यो पनि
मभित्र प्रश्नका चाङ्ग चुलिँदै थिए
समाजका औंला ठडिदैं थिए
प्राप्तिको व्यग्रतामा म जल्दै थिएँ
तर मदहोशीले बोल्नै सकिन ॥
मेरो प्रार्थना टुटेन
म व्यग्र प्रतिक्षामा थिएँ
यसपटक मसँग आँट थियो
समाजसँग लड्ने शक्ति थियो
उसलाइ सुनाउने हजार कुरा थिए
म प्राप्तिको कल्पनामा पुलकित थिएँ ॥
मेरो मृगतृष्णा ऊ
आयो साँच्चै आयो
म बोल्नै आँटेको थिएँ
ढुकढुकि सुनाउनै लागेको थिएँ
तर……तर यसपटक ऊ
आँधि बोकेर आयो
तुफान बनेर आयो
पराइ अंगालोमा कसिएर पो आयो
मसँग केहि बाँकि रहेन
मलाइ उठ्नै नसक्ने गरी चिप्ल्याएर गयो
म हेरेको हे-यै भएँ ॥
Comments
Saugat Malla
Readable/meaningful poem Bidhya jee
