हालसालैका लेखहरु : उड्ने रहर छ,(उमा शर्मा ) तब पो दशैं आउँथ्यो,(गोतामे साँहिलो) नाप्नै सकिएन ,(रजनी श्रेष्ठ) धेरै सिकायो यो कोरोनाले,(उमा शर्मा) गिद्धहरु रमाउँदैछन्,(बासु श्रेष्ठ) आव्हान,(रजनी श्रेष्ठ) ग्रीन कार्ड,(सुदीपभद्र खनाल) लश्कर,(गोविन्द गिरी प्रेरणा) अभिनन्दन !!!!,(ऋषिराम अर्याल) गड्यौला उर्फ सत्यराज ,(कृष्ण बजगाईं )

नयाँ वर्ष २००९

संयुक्त श्रेष्ठ।, (-)

रूखको खोक्रा भित्र बस्ने
झुसे कीरामात्र खान बाध्य
गरीब मुलुकबासीहरू सामुन्ने,
आफूलाई ठूलो भन्ने देशहरूले
भव्य आतिशबाजीको
अकल्पनीय नमूनाहरू देखाए।

बर्षभरि कहिल्यै सामुन्ने नपर्ने
र मद्दत माग्दा उधारो मागे झै
फरक्क मुख फर्काउनेहरूले पनि
अन्यथा रित्तो मेरो इन्बक्सलाई
शुभकामनाको जंक-मेलले खाँदिदिए।

सबैले नयाँ वर्ष मनाए
सबैले नै शुभकामना दिए
तर २००९ भनिने यो नयाँ वर्षलाई
खै मैले आत्मसात गर्न सकेको?

नेपाल छँदा-
पल्लाघरे बेखालाल दाइले
बुढो साइकलको ह्याण्डलमा
एक पोको खसीको मासु झुण्ड्याउदै
र गल्लीका कुकुरहरूलाई धपाउदै
'वैशाख १ गते त रमाईलो गर्नुपर्छ' भन्दै
घण्टी बजाउदै गएको
देख्न नपाएर पो हो कि?
मैले खासै ठम्याउन सकेको छैन।

Comments

सम्पर्क माध्यम

khasskhass@gmail.com
Share |