भानु यो देशका गौरव
भरतमणि मरहट्टा , ( )
भानू-भक्त भनी महान कविको, श्रद्धा यहाँ गर्दछु
यी साहित्य-सपूत जानि उनकै, काव्यैमहाँ रम्दछु ।
घाँसीका सुनि बात नाम् भुवनमा, राख्नै त इच्छा गरी
लेखे धेरथरी ति छन्द कविता, बाँचे नि पृथ्वी भरी ।।१।।
मान्छे पण्डितकै सुनेर ति कथा, भज्थे यहाँ रामको
नेपाली रचना, नपाइ पढनै, गर्थे कुरा - धामको ।
त्यो रामायण जो थियो उ रचना, हो वाल्मिकीको पुरा
उल्था त्यै गरि ग्रन्थको सरल पो, भाषा बनाए छुरा ।।२।।
जम्मै काव्य त लेखियो नि रसिलो, जो छन्दमा देखियो,
उल्था काव्य कथा नलेखि अरुको, आफ्नो पनि लेखियो ।
शिक्षा त्यो वधुको थियो, अनि थियो, त्यो भक्तमाला भनि,
मुद्दा जेल सबै सहेर तनमा, कान्ती--पुरीको पनि ।।३।।
ऊँचो मानव भानुकै सरि यहाँ, देखिन्न कोही कवि,
साहित्यै नभमा उदाए जसरी, देखिन्छ उज्वल रवि ।
जन्मे ती कवि भानुभक्त उनको, गाऊँ त रम्घा छ नि,
आचार्यै थरका कुलीन घरका, मान्छे रहे तापनि ।।४।।
सेवामा जनका विताइ उनले, बाँडेर नौला कला
घोकिने घरमै मिलेर तिनको, श्लोकै निखारी गला ।
लेख्थे छन्द कविता छ मूख्यपनि, जो शार्दूलविक्रीडितै
त्यो रामायणको पढिन्छ कविता, मीठो छ यो छन्दमै ।।५।।
Comments
Chuda Nirvic
Thanks to admin team for publishing this poem.
