अन्तिम सम्झना
कृष्ण कटेल, (ओखलढुंगा,कटुञ्जे )
तिमीले अन्तिम पटक
फोनमा भनेको सम्झना छ
ल राम्रोसँग बस्नुहोला
ठूलो मान्छे बन्नुहोला ।
त्यो अन्तिम भेटमा
मैले तिम्रो चिउँडो समाएर भनेथेँ
मलाइ कहिल्यै नछोड है ।
त्यसबेला बगेको तिम्रो आँसु
मलाइ के थाहा
मेरो सामु बगेको तिम्रो
अन्तिम आँसु थियो भनेर ।
थाहा छ मलाइ
तिमीले छोड्न चाहिनौ
मैले छोड्न चाहिँन
तर छुट्नैपर्ने थियो तिमी मबाट
म तिमीबाट ।
यसरी हो हाम्रो सम्बन्धमा
पूर्णविराम लागेको ।
आज तिमीले छोडेर गएको एउटा तस्विर बाहेक
केहि छैन मसँग ।
छन त छ,
तिम्रै सम्झनामा बगेर रित्तिएका
आँसु बिनाको आँखा
तिम्रै सम्झनाले एकोहोरिएको
चेत बिनाको मन
अनि तिम्रै अभावले बाँझो बसेको
मेरो हृदयको फूलबारी ।
भन्न त भन्थेँ म
तिमी बिना बाँच्न सक्दिन भनेर
तर मलाइ माफ गर प्रिया
तिम्रो अभावमा मर्न नसकेर म
कवि बनेको छु ।
तिम्रै सम्झनामा लेखिएको कविताले
मलाइ बाँच्न सिकाएको छ
मेरो भोलि देखाइदिएको छ
त्यसैले धन्य तिमीलाइ
जसले पागलप्रेमीबाट मलाइ
कवि बनाइदियौ ।।
