हालसालैका लेखहरु : उड्ने रहर छ,(उमा शर्मा ) तब पो दशैं आउँथ्यो,(गोतामे साँहिलो) नाप्नै सकिएन ,(रजनी श्रेष्ठ) धेरै सिकायो यो कोरोनाले,(उमा शर्मा) गिद्धहरु रमाउँदैछन्,(बासु श्रेष्ठ) आव्हान,(रजनी श्रेष्ठ) ग्रीन कार्ड,(सुदीपभद्र खनाल) लश्कर,(गोविन्द गिरी प्रेरणा) अभिनन्दन !!!!,(ऋषिराम अर्याल) गड्यौला उर्फ सत्यराज ,(कृष्ण बजगाईं )

एउटा जिउँदो प्रेमपत्र

नवीन अभिलाषी, ( )

लेख्नै परेपछि
किन नलेखुँ तिम्रो साश्वत नाम
र गुमनाम ठेगानामा – घाईते शब्दहरु ।

सुन्दरताको ऐश्वर्य लिएर
मेरो छातिको फाँट भत्काएर तिमी बगिरहदा पनि
जिर्ण किनाराको बैशाखी बनेर दिएकै हँु सहारा ।
बादलका सपना बोकेर
उडिरहँदा पनि – उन्मुक्त आकाशमा तिमी
बाटो देखाएकै हुँ – अजंग पहाड बनेर ।
आफैलाई काँडा बनाएर पनि
थपिदिएकै हुँ कोमलताको उपमा तिमीलाई ।

म उहि र उस्तै
चुपचाप, मौन र निरिह छु – चोकको सालिक झै ।
झारेर रहरका रँगिन फूलहरु
धेरै प्रतिक्षाका बसन्तहरु यसै गुमाएको छु मैले ।

आज लेख्नै परेपछि
किन छुटाउनु – तिमीले गुलाबको ओत लागेर
विश्वासमा कर्द हानेर भागेको कुरा ।
दिएर सम्बन्धको प्रेमिलो बेलुन
आफैले फुटाई दिएर हाँसेको कुरा ।

अचेल
जिन्दगीको गमलामा टुसाएको
ममता भाँचेर तिमीले रोपेकी छौ रे– ऐँजेरु ।
हरदम मुस्कुराउने ओठ जस्तो
बेगम्बेली मासेर बनाएकी छौ रे – फलामको गेट ।
र पालेकी छौ रे – जापानी कुकुर ।

तिमीसम्म नपुग्ला यो मुटुको प्रतिलिपी ।
मेरो सानो दर्दको झरीले
तिम्रो विशाल पृथ्वी नभिज्न सक्छ ।

तर लेख्नै परेपछि
किन छुटाउनु – म जिउँदो रहेको सत्य
र तिम्रो मृतक छुन्मुनाहट नियालिरहेको कुरा ।

Comments

सम्पर्क माध्यम

khasskhass@gmail.com
Share |