एउटा आत्मा कहानि


रामकुमार श्रेष्ठ 

केण्ट, वेलायत

कामै के छ र ए साथी हो

त्यसैले सुन न त एउटा आत्मा कहानि

गाइजात्रै गाइजात्रामा एउटा थपनि।

कसैले भनेन-

हिमाल तिम्रो हातबाट गुम्छ,

पहाड तिम्रो हातबाट गुम्छ,

तर ढुक्कसँग भनिदिएँ 

अति गर्बसाथ हुँकारीदिएँ-

तराइ तिम्रो हातबाट गुम्छ-

कस्को छ यस्तो स्वच्छ अनि निस्कलंकित मन,

भित्र जे छ त्यही बोलिदिएँ,

मनको कुरा खोलिदिएँ-

राजदूत् होइन मन्त्री हुँ त

केको कुटनीति, भने भन्छन यसलाई सूदनीति !

लाज कस्ले केको लागि मान्ने यहाँ,

भ्रस्टाचार गर्नु गरेर पनि फुर्ति लगाउने ठाउँमा,

रातो पासपोर्ट बेचेर पनि शानको जीबन बिताउने गाउँमा,

पुरुष भएर  सुत्केरी भत्ता खाएँ त के भो ?

लाटा सुधा जनताले बारम्बार पत्याएकै हो। 

भाषाको तौर तरीका किन यहाँ

कुरोको चुरो चाहिन्छ जाहाँ,

बिरोधको लागि बिरोध गर्नु पो थियो -

            चर्किरहेको बिबाद सेना समायोजनको,

बोल्न हुने नहुने थाहा के मलाई -

            ओकलिदिएँ अन्तर्कुनामा लुकिरहेको थियो जो ।

गोर्बाच्योभले त शान्ति नोबेल पुरस्कार पाए,

मैले भने कठै बरा त्यो चिताउने कसरी हाए,

मैले जे बोलें त्यो पुरा भए पनि लछार्पाटो लाउन त सकिन्छ नै के र ?

कुर्सी ओगटिरहने सूत्राधार मात्र नभए होला त अरु के र ?