बाख्रीको जुक्ति र
भालुको मुर्ख्याइँ
इनु श्रेष्ठ
कक्षा ८
स्वर्ण
शिक्षा इ. स्कुल,
गोकर्ण काठमाडौँ
।
एकादेशमा एउटी
बाख्री थिई ।
त्यो बाख्री निकै
बुढो थिई
तर फूर्तिलो
थिई । त्यस
बाख्री भ्रमण
गर्न धेरै नै
रुचाउँथी । एकदिन
त्यो बाख्री
घुम्न जाने
लक्ष्य लिएर
पूर्वतिर गई
। हिँड्दा-हिँड्दै
त्यो बाख्री एउटा
घना जङ्गलमा
पुगी । त्यस
जङ्गलमा धेरै डरलाग्दा
जनावरहरु बस्दथे ।
त्यस बाख्रीले
अलि परबाट एउटा
अर्को बाख्री
आइरहेकी देखी । त्यस
बाख्रीलाई
ढुङ्गा खोज्दा देउता
मिले जस्तो भयो ।
उसले त्यस
बाख्रीलाई सोधी-
'तपाईंलाई यस
जङ्गलका बारेमा
केही जानकारी भएको
भए मलाई
बताइदिनुहुन्छ
यसो गर्नुभयो भने म
निकै नै आभारी हुने
थिएँ ।
अर्को बाख्रीले
भनी- 'यस
जङ्गलको राजा सिंह
र मन्त्री बाघ
हुन् । यस
जङ्गलको एउटा
नियम छ । यस
नियमअनुसार कुनै
पनि जनावरलाई
सिकार बनाउनुपर्यो
भने त्यस
सिकारीले जनावरले
सोधेको प्रश्नको
उत्तरका साथसाथै जनावरले
अर् हाएको काम
पूरा गर्नुपर्छ ।
यसरी बाख्रीसँग
जानकारी लिएपछि
त्यो बुढी बाख्री
त्यहाँबाट
प्रस्थान गरिन् ।
उसले हिँड्दा-हिँड्दै
एउटा भालुलाई
भेटी । त्यस
भालुले बाख्रीलाई
सोध्यो- 'के म तिमीलाई
खान सक्छु।'
बाख्रीलाई सबै
कुरा थाहा भएको
कारण उसले
एउटा जुक्ति
निकाली । बाख्रीले भनी - 'तिमी
मलाई खान
चाहन्छौ भने
तिमीले मसँग
मिलेर बाघलाई
मार्नुपर्छ ।'
भालुले सोच्यो- 'बाघ
मरेपछि मलाई
जताबाट पनि
फाइदै-फाइदा
हुन्छ । बाघ
मरेपछि सिँहको नजिकको
मिल्ने जनावर
भनेको म नै हु ।
त्यसपछि म नै मन्त्री हुनेछु ।
त्यस बाख्रीलाई
मार्नुभन्दा यसको
जुक्तिमा सामेल
हुन्छु ।'
त्यसपछि बाख्रीले भालुलाई
भनी- 'बाघलाई
मार्ने तिमीसँग
कुनै जुक्ति छ
भने त्यस
जुक्तिअनुसार नै हामी
चल्नुपर्छ ।
भालुले भन्यॊ- 'भोलि
राजाको सभा
हुन्छ । राजाको
हरेक सभामा
बाघले एउटा न
एउटा जनावर िसंहलाई
उपहार दिने
गर्दछ । सिँहले त्यस
जनावरलाई एउटा
प्रश्न सोध्ने
गर्दछ । यदि
त्यस जनावरले
उत्तर दिन
सक्यो भने
सिँहले जे
भन्यो त्यही पुर्याइदिन्छ
। यदि जवाफ
दिन सकेन
भने त्यस
जनावरलाई आफ्नो
सिकार बनाउँछ
।'
त्यसपछि बाख्रीले
बाघसँग भेट्ने
र सिँहसामु बाख्रीलाई
उपहारस्वरुप उपस्थित
गर्न आग्रह
गर्ने निधो गरे
। उता भालुले
भने आफ्नो निर्णय
फेरिसकेको थियो ।
उसलाई राम्रोसँग
थाहा थियो कि
बाघलाई मार्न
असम्भव छ ।
त्यसकारण उसले
बाख्रीलाई नै मार्ने
निधो गर्यो । तर
त्यसलाई मार्नका
लागि नियम
पालना गर्नुपर्थ्यो ।
त्यसैले भालुले सोध्यो-
''तिमी किन
बाघलाई मारेर
मात्र मर्न
चाहन्छौ ।'
बाख्रीले भनी- 'म
एउटा यस्तो बाख्री
हुँ,
जसलाई
भगवानले
सबैसँग लड्ने
क्षमता दिएका
छन् । मलाई
मद्दत गर्ने
जनावरलाई वरदान
दिने शक्ति पनि
ममा छ ।'
त्यसपछि भालुले
सोच्यो- 'म यस
बाख्रीको सहयोगी
बन्छु र राजा हुने
वरदान माग्छु
।'
बाख्रीले अब
बाघसँग भेट
गरी र भनी- 'भालुलाई
म नजिकबाट
चिन्छु । उसले तपाईंलाई
मार्नका लागि
मलाई प्रयोग
गर्न लागिरहेको
छ । तपाइ र म
मिलेर त्यस
भालुलाई
मार्नुपर्छ ।
बाख्रीले भनी- 'भोलि
सभामा तपाईं
मलाई सिँहको उपहारका
रुपमा प्रस्तुत
गर्नुस् । जब
राजाले मलाई
प्रश्न सोध्छ
म त्यस प्रश्नको
उत्तर यस्तो
ढङ्गले दिनेछु कि
राजाले मैले जे भन्यो
त्यही पुर्याइदिन्छ ।'
बाघले त्यो कुरा
मान्यो । यसरी
बाख्रीले दुई
जिब्रे भएर
जङ्गल पार
गर्ने विचार
गरी । भोलिपल्ट जब
बाघले बाख्रीलाई
सिँहसामु उभ्यायो तब
सिँहले सोध्यो- 'स्वर्गको
भर्याङ हुन्छ
किन हुँदैन
?
बाख्रीले भनी- 'स्वर्गको
भर्याङ हुन्छ
।'
सिँहले फेरि
सोध्यो- त्यो भर्याङ
केबाट बनेको
हुन्छ । बाख्रीलाई
के जवाफ दिने
थाहा थिएन ।
त्यसले बुद्धि
पुर्याएर भनी- 'यदि
सत्य र राम्रो
कुरा गर्ने हो
भने त्यही नै स्वर्गको
भर्याङ निर्माण
गर्ने सामग्री
हुन् ।'
सिँहलाई त्यो कुरा
चित बुझ्यो र
सोध्यो- 'भन
तिमी के चाहन्छौ ।'
बाख्रीले भनी- 'म
चाहन्छु भालुको मृत्यु
बाघको हातबाट
होस् र यस
जङ्गलबाट मैले
सुरक्षापूर्वक
निस्कन पाऊँ ।'
सिँहले भालुको मरण
बाघबाट गरायो र
बाख्रीलाई जान
दियो । यसरी
बाख्रीले आफ्नो भ्रमण
गर्ने इच्छा
पूरा गर्यो ।